ήπαρ — Με την ονομασία αυτή αναφέρεται συνήθως στα ιατρικά συγγράμματα το συκώτι, όργανο που βρίσκεται στον δεξιό υποδιαφραγματικό χώρο μεταξύ του διαφράγματος και του εγκάρσιου κόλου· εντοπίζεται στο ανώτερο τμήμα του επιγαστρίου, μπροστά στο πάνω… … Dictionary of Greek
θρομβίνη — Ένζυμο που ανήκει στην κατηγορία των πρωτεασών και αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα πήξης του αίματος. H θ. σχηματίζεται από την ανενεργή προθρομβίνη του ήπατος, που ενεργοποιείται με τη συνδυασμένη ενέργεια της θρομβοκινάσης του αίματος, του … Dictionary of Greek
θρομβινογόνο — το (βιοχ.) η προθρομβίνη*. [ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. thrombinogen < thrombino (πρβλ. θρομβίνη) + gen (πρβλ. θ. γεν , γόνος < γίγνομαι] … Dictionary of Greek
θρομβοκινάση — η (βιοχ.) φωσφορολιπίδιο τών ιστών, των αιμοπεταλίων και τών λευκών αιμοσφαιρίων το οποίο μετατρέπει την προθρομβίνη σε θρομβίνη, απαραίτητη προϋπόθεση για την πήξη τού αίματος. [ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. thrombokinase < thrombo (πρβλ … Dictionary of Greek
θρομβοπλαστίνη — Σύμπλοκο φωσφολιπιδίων και πρωτεϊνών, που σχηματίζεται κατά τη διάρκεια τραυματισμού των ιστών. Η θ. συνδυάζεται με τον παράγοντα VII και ιόντα Ca2+, για την ενεργοποίηση του παράγοντα X. Ο παράγοντας X, με τη σειρά του, σχηματίζει σύμπλοκο με… … Dictionary of Greek
ορός — Το υγρό μέρος του αίματος, κίτρινου χρώματος, ρευστό σχεδόν σαν το νερό, που αποχωρίζεται μετά την εκτός του σώματος πήξη και συστολή του θρόμβου του αίματος. Διαφέρει από το πλάσμα, γιατί δεν περιέχει ινωδογόνο και προθρομβίνη, ουσίες που μένουν … Dictionary of Greek
πηκτικός — ή, ό / πηκτικός, ή, όν, ΝΜΑ [πηκτός] 1. αυτός που επιφέρει πήξη με πάγωμα, με ψύξη 2. αυτός που προκαλεί πήξη ή που συντελεί στην πήξη, στο πήξιμο νεοελλ. 1. (βιοχ.) χαρακτηρισμός οργανικών ουσιών οι οποίες αποτελούνται από γλυκίδια υψηλού… … Dictionary of Greek
προθρομβινάση — η, Ν (βιοχ.) πρωτεολυτικό ένζυμο που υπεισέρχεται στη συγκόλληση τού αίματος για να σχηματίσει τη θρομβίνη από προθρομβίνη, αλλ. θρομβοκινάση ή ενεργός θρομβοπλαστίνη … Dictionary of Greek
υποπροθρομβιναιμία — η, Ν 1. (ιατρ. βιοχ.) μείωση τού παράγοντα II τής συγκόλλησης τού αίματος, ή προθρομβίνης, η οποία μπορεί να προκαλέσει αιμορραγικό σύνδρομο. [ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. hypoprothrombinemia < υπ(ο) * + προθρομβίνη* + αιμία (< αίμα)] … Dictionary of Greek
όρος — Το υγρό μέρος του αίματος, κίτρινου χρώματος, ρευστό σχεδόν σαν το νερό, που αποχωρίζεται μετά την εκτός του σώματος πήξη και συστολή του θρόμβου του αίματος. Διαφέρει από το πλάσμα, γιατί δεν περιέχει ινωδογόνο και προθρομβίνη, ουσίες που μένουν … Dictionary of Greek